Papa
Papa to materiał powszechnie wykorzystywany do kładzenia izolacji przeciwwilgociowych i przeciwwodnych. Dostępne w naszej ofercie produkty są idealnie dostosowane do potrzeb klientów oraz aktualnie stosowanych technologii budowlanych.
Czym się różnią papy ....
Z asfaltu tradycyjnego - obecnie już niemal wyszły z użycia. Ich zaletą jest niski koszt, jednocześnie jednak są nietrwałe oraz przykleja się je na lepik, co bywa dość problematyczne.
Asfaltowe oksydowane - powszechnie wykorzystywane i stosunkowo tanie, jednocześnie posiadają sporo ograniczeń. Ich duża sztywność sprawia, że nie można ich układać w temperaturze poniżej 5°C. W temperaturze 0°C asfalt oksydowany zachowuje się jak ciało stałe w wyniku czego w skutek nacisku trwale się odkształca. Natomiast przy 70°C zaczyna się uplastyczniać, co sprawia, że może zacząć spływać z dachów, zwłaszcza z tych o dużym kącie nachylenia.
Modyfikowane – właściwości zmienione przez dodanie substancji polimerowej np. SBS. Cechuje je większa giętkość w niskich temperaturach, dzięki temu mogą być kładzione w temperaturach do -5°C. Również ich odporność na działanie wysokich temperatur jest lepsza, mogą średnio wytrzymać dwie godziny bez zmiany właściwości w temperaturze +100°C. To sprawia, że można je kłaść właściwie przez cały rok. Ich dużą zaletą jest fakt, że nawet w sytuacji, gdy osnowa ulegnie rozerwaniu, nie musi dojść do przerwania ciągłości warstwy hydroizolacyjnej. Papy modyfikowane wolno ulegają starzeniu, są odporne na działanie promieni UV oraz pozostają przez długi czas elastyczne.
Tekturowe – do niedawna bardzo popularne. Ich dużą wadą jest jednak to, że tektura butwieje i gnije. W wyniku niedokładnego zaimpregnowania asfaltem papa nasiąka wodą, co dodatkowo skutkuje jej sfałdowaniem. Cechuje je także niska rozciągliwość w wyniku czego, jeśli zostaną ułożone na podłożu o niestabilnych wymiarach, mogą pękać. Klejone jedynie lepikiem asfaltowym.
Welon szklany – wytwarzany z włókien szklanych, dzięki czemu nie ulega degradacji biologicznej ani nie jest nasiąkliwy, jednocześnie jest bardzo kruchy. Jego rozciągliwość oraz odporność na rozrywanie jest porównywalna z właściwościami osnowy tekturowej. Welon szklany może być klejony lepikiem lub zgrzewany.
Tkanina szklana – prawie trzykrotnie bardziej wytrzymała na rozciąganie niż tektura i welon szklany. Stabilna wymiarowo, nadaje się do mocowania mechanicznego lub zgrzewania.
Włókniny poliestrowe – obecnie najnowocześniejsze i najpowszechniej stosowane. Dostępne są również papy na osnowach z włókien ciągnionych, które są dodatkowo kalandrowane (walcowane). Wyróżnia je lepsza rozciągliwość niż tradycyjne włókniny poliestrowe.